Парафіяльнае свята грэка-каталіцкая парафія Маці Божай Нястомнай Дапамогі ў Менску адсвяткавала 30 чэрвеня 2013 г. Урачыстасці пачаліся напярэдадні ўвечары з Вялікай Вячэрні з Ліццёй. Удзел у ёй узялі удзельнікі другога туру рэкалекцый для моладзі “Верны шлях: Компас”.

У нядзелю літургічнае святкаванне прадоўжылася Ютранню і Святой Літургіяй, якую ўзначаліў апостальскі візітатар для грэка-каталікоў Беларусі архімандрыт Сяргей Гаек, марыянін.

Копія фрэскі ХІІ ст. з царквы Святога Спаса ў Полацку цяпер упрыгожвае свяцілішча капліцы Маці Божай Нястомнай Дапамогі ў Менску. 29 чэрвеня 2013 г. адбылося яе асвячэнне.

Другі тур рэкалекцый для моладзі “Верны шлях: Компас” прайшоў у душпастырскім цэнтры грэка-каталіцкай парафіі Маці Божай Нястомнай Дапамогі ў Менску 29 чэрвеня 2013 г. Удзел у ім узялі хлопцы і дзяўчаты з розных гарадоў Беларусі, а таксама Украіны.

Для многіх людзей застаецца загадкай навучанне Каталіцкай Царквы пра чысцец. Часта ўзнікаюць пытанні, што гэта такое і адкуль паходзяць веды пра яго існаванне. Адны лічаць чысцец асобным месцам, на падабенства таго, якое прадставіў у сваёй “Боскай камедыі” Дантэ Аліг’еры, другія лічаць чысцец праклёнам ці пакараннем, трэція, бачаць у ім усяго толькі неабгрунтаваную выдумку, падстаў для якой ў Святым Пісанні няма.

Трэба адзначыць, што сапраўды, у Бібліі не знойдзеш самаго слова “чысцец”, бо гэта тэалагічны тэрмін, які быў уведзены пазней, але казаць што ў Святым Пісанні няма згадак пра яго – няправільна. Дагмат пра чысцец быў прыняты на Ферара-Фларэнтыйскім і Трыдэнцкім саборах (XV-XVI cтст.) на падставе царкоўнай традыцыі, якая ў сваю чаргу спасылаецца на некаторыя тэксты Святога Пісання.

Ва ўсе часы гісторыі чалавецтва мы сутыкаемся з наяўнасцю ў кожнай культуры, кожным грамадстве пэўнай часткі людзей, якія дэкларуюць наяўнасць у іх некаторых звышнатуральных здольнасцей і магчымасці кіраваць сіламі прыроды. Гэта мы можам назіраць таксама ў біблейскіх тэкстах як Старога, так і Новага Запавету (напр., Вых. 7, 11; Іс. 47, 12; Дан. 2,2; Дз. 8, 9; 16, 16). Магія, чарадзейства і вяшчунства былі шырока пашыранымі сярод суседніх Ізраілю язычніцкіх народаў. Таму ўжо ў Старым Запавеце часта гучыць Божы наказ, які забараняе Божаму люду звяртанне да магічных практык: “Не звяртайцеся да закліначоў мёртвых, і да чарадзеяў не хадзіце, і не даводзьце сябе да апаганьвання імі. Я Госпад, Бог ваш” (Ляв. 19, 31), “і калі якая душа павернецца да закліначоў мёртвых і да чарадзеяў, каб аблудна хадзіць па слядах іхніх, дык Я павярну аблічча Маё на тую душу і знішчу яе з народу яе” (Ляв. 20,6), “не павінен быць у цябе той, хто праводзіць сына свайго альбо дачку сваю праз агонь, ні вяшчун, ні варажбіт, ні чарнакніжнік, ні чарадзей, ні змуснік, які заклінае духаў, ні чараўнік, які апытвае нябожчыкаў; бо агідны прад Госпадам кожны, хто робіць гэта, і якраз за гэтыя мярзоты Госпад, Бог твой, праганяе іх ад аблічча твайго; будзь беспахібны прад Госпадам, Богам тваім” (Друг. 18, 10-13).