Манах Грэка-Каталіцкай Царквы Сяргей Ганчароў вядомы ў сацсетках пад псеўданімам Падрэ Серж. У 2011 годзе ён прыбыў ва Украіну з Беларусі. Цяпер жыве і служыць у Цярнопалі ў манастыры рэдэмптарыстаў – Кангрэгацыі Найсвяцейшага Адкупіцеля. Кожны дзень айцец запісвае па-ўкраінску відэаблогі (влогі) на рэлігійныя тэмы, якія ўжо сталі даволі папулярнымі на Youtube і Facebook. Неўзабаве ён плануе распачаць влогі на беларускай мове для сваіх землякоў-беларусаў.

Уніяцкая Царква, якая была ліквідаваная расійскім урадам у Беларусі ў 1839 г., а пазней на Холмшчыне і Падляшшы ў 1874-75 гадах, працягвала існаваць і дзейнічаць на землях Галічыны, што адышлі пасля падзелаў Рэчы Паспалітай да Аўстрыі. Пасля завяршэння савецка-польскай вайны 1919-1921 гадоў паводле ўмоў Рыжскага міру ў склад Польскай дзяржавы ўвайшлі землі Заходняй Беларусі і Заходняй Украіны.

З пачатку ХХ стагоддзя на чале Грэка-Каталіцкай Царквы ў Галічыне быў мітрапаліт Андрэй Шаптыцкі, які праводзіў мэтанакіраваную дзейнасць па адраджэнні уніі на тэрыторыі Валыні і Беларусі. Каталіцкая Царква разглядала некалькі варыянтаў адраджэння уніі на гэтых землях. У той жа час польскія дзяржаўныя ўлады негатыўна ставіліся да ідэі адраджэння самастойнай Грэка-Каталіцкай Царквы за межамі Галічыны. У такіх умовах Святы Пасад быў вымушаны разгледзець іншыя варыянты.

Святы Айцец Францішак 5 траўня 2020 г. ухваліў беатыфікацыйныя дэкрэты адносна прызнання гераічнасці цнотаў пяці асобаў, у тым ліку Слугі Божага Францыска Барэчэгурэна Мантагута, святара Кангрэгацыі Найсвяцейшага Адкупіцеля; нарадзіўся ў Лерыдзе (Іспанія) 21 жніўня 1881 года і памёр у Гранадзе (Іспанія) 7 кастрычніка 1957 года, а таксама яго дачкі, Слугі Божай Марыі дэ ла Канцэпсіён Барэчэгурэн; нарадзілася ў Гранадзе (Іспанія) 27 лістапада 1905 г. і памерла там жа 13 траўня 1927 года.

Уваскрасенне Ісуса Хрыста сёння з’яўляецца несумненнай і адной з базавых праўдаў хрысціянскай веры. Без гэтай праўды ўсё іншае – абрады, малітва, маральныя прынцыпы – губляюць свой сэнс. Апостал Павел піша: “Калі Хрыстос не ўваскрос, дык вера ваша марная; вы яшчэ ў грахах вашых; таму і памерлыя ў Хрысце загінулі” (1 Кар. 15, 17-18). Як хрысціяне мы верым у тое, што Бог стаў чалавекам, быў забіты, пахаваны, і на трэці дзень уваскрос. Але гэтую фундаментальную праўду цяжка было зразумець апосталам і іншым вучням Ісуса, пакуль іх настаўнік быў жывы, і пакуль яны звязвалі з ім свае чаканні і планы на будучыню.

“У шосты месяц быў пасланы Богам анёл Габрыель у горад у Галілеі, званы Назарэт, да Дзевы, заручанай мужу, які меў імя Язэп, з дому Давіда, а імя Дзевы — Марыя. Увайшоўшы да яе, анёл прывітаў: “Вітай, поўная ласкі, Госпад з табою”. А яна ж стрывожылася дзеля словаў ягоных ды думала сабе, што гэта за прывітанне такое? І сказаў ёй анёл: “Не бойся, Марыя, бо знайшла Ты ласку ў Бога. Вось жа пачнеш ва ўлонні і народзіш Сына, і дасі Яму імя Ісус. Ён будзе вялікім і Сынам Узвышняга будзе названы. І дасць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Ягонага; і будзе Ён валадарыць над домам Якуба вечна, і валадарству Ягонаму не будзе канца”. (Лк. 1, 26-33)