Раство Найсвятой Багародзіцы

“Прыйдзіце, верныя, пойдзем да Дзевы, бо вось родзіцца прадказаная Маці Бога нашага з кораня Ясеевага, скарбніца дзявоцтва, жэзл Аарона, прароцкае прапаведаванне, парастак Якіма і Ганны. Ейным нараджэннем свет абнаўляецца і Царква красуецца. Яна – хорам святы і скарбніца Боства, дзявочы посуд, палата Уладара, у якой здзейснілася невыказная тайна злучэння аб'яднаных у Хрысце дзвюх прыродаў”, - такімі словамі Царква аспеўвае падзею Нараджэння Божай Маці. Гэтае свята, якое стаіць на пачатку царкоўнага года, сваім зместам і сутнасцю ўводзіць нас у таямніцу нашага жыцця і Збаўлення.

Пропаведзь на 9-ю Нядзелю пасля Зыходу Святога Духа

Аб'яўленні Валадарства суправаджаюць Ісуса на працягу ўсяго Яго зямнога служэння. Гэта зусім не патрабавала ад Яго нейкіх асаблівых высілкаў. Намаганняў патрабавала служэнне, само знаходжанне ў паўшым свеце сярод паўшых людзей, якім трэба было аддаць усё, не разлічваючы ні на якую падзяку. А паўната Валадарства, паўната яго сілы і яго жыцця была неаддзельная ад самой асобы Ісуса. Таму гэтая сіла і выяўлялася ўсюды, дзе з'яўляўся Ісус, калі толькі такіх праяваў патрабавала сітуацыя. Так было і з хаджэннем па вадзе падчас буры.

Пропаведзь на свята Перамянення Госпада нашага Ісуса Хрыста

Перамяненне Госпада на гары Табор – евангельская падзея, асаблівая ў сваім родзе. Гэты момант зямнога жыцця Ісуса Хрыста вылучаецца на фоне іншых Яго дзеянняў. Хрыстос рабіў шмат цудаў: аздараўляў, выганяў дэманаў, памнажаў хлеб, пераўтвараў ваду ў віно. Акрамя гэтага Ён шмат прапаведаваў і навучаў. Але ўсе гэтыя падзеі адбываліся ў межах звычайнага рытму чалавечага жыцця. У падзеі ж Перамянення мы сустракаемся з нечым значна больш захапляльным. У тэксце чытаем: “Перамяніўся перад імі; і аблічча Яго заззяла, як сонца, а адзенне Яго сталася белым, як святло” (Мц. 17, 2). Вучні бачаць Хрыста ў такім абліччы, як Ён размаўляе з Майсеем і Іллёй. Уся гэтая сцэна пабудзіла апостала Пятра да простых словаў: “Госпадзе, добра нам тут быць. Калі хочаш, зробім тут тры палаткі: Табе адну, Майсею адну і Іллі адну” (Мц. 17, 4).